تماشای پرندگان مهاجر در تالاب کشفرود 
امیریه ۳۷ شهر چهارهزارنفری 
کوتاه‌قامتان و معضل دیده‌نشدن
نجیبه حاجی‌پور، سال ۱۳۵۷ در روستای چشمه‌پونه مشهد به دنیا می‌آید اما اصالتش به روستای «ماه‌خونیک» بیرجند برمی‌گردد، روستایی که همه اهالی آن کوتاه قامت هستند. قد و قامت نجیبه هم مانند پدرانش کوتاه است، یک متر و 15 سانتیمتر، این بانوی خودساخته باوجود مشکلات عدیده جسمانی و مالی، در رشته مدیریت بازرگانی مشغول به تحصیل است. او علاوه بر درس‌خواندن، کار هم می‌کند، سال‌ها است که برای گذران مخارج زندگی تایپیست پایان نامه‌های دانشجویی است. نجیبه تاکنون 12عمل جراحی بر روی پاهایش انجام داده تا فقط سرپا باشد و بتواند راه برود.
رد پای کوتاه قامتان را می‌توان از داستان‌های قدیمی چون سمک عیار، طوطی‌نامه و داستان‌های هزار و یک شب دنبال کرد.
قد و قامتشان کوتاه است، هم‌قد بچه‌های دبستانی، البته با همان صداقت و صفای دوران کودکی. قد و قامتشان کوتاه است، اما این قامت کوتاه مانع همت بلندشان نیست.
نجیبه حاجی‌پور، یکی از این کوتاه‌قامتان بلند همت است که از اعضای فعال جامعه کوتاه‌قامتان مشهد است. وی باوجود مشکلات جسمانی و مالی شدید و باتوجه به علاقه‌ای که به درس و تحصیل دارد، از سال گذشته در مقطع کارشناسی رشته مدیریت کار دانشگاه علمی کاربردی تصمیم یار توس که در محله جاهدشهر واقع شده است، تحصیل می‌کند.
با قامت کوتاه به دنیا آمدم
نجیبه حاجی‌پور، سال ۱۳۵۷ در روستای چشمه‌پونه مشهد به دنیا می‌آید، اما اصالتی بیرجندی دارد و از 5سال پیش به همراه خانواده‌اش در محله جاهدشهر ساکن شده‌است.
اوبا بیان اینکه اصالت بیرجندی او به روستای «ماه‌خونیک» مربوط می‌شود، می‌افزاید: این روستا در ۱۴۰ کیلومتری شهر بیرجند واقع شده‌است، تمام ساکنان آن کوتاه‌قامت بوده و بلندقدترین فرد روستا یک متر و ۴۰ سانتیمتر قد دارد.
نجیبه حاجی‌پور در ادامه می‌گوید: ۸ تا خواهر و برادریم، همگی سالم به دنیا آمدند و سالم زندگی می‌کنند، در دوران کودکی بدون آنکه اطلاعی از بیماری خود داشته باشم با آن‌ها هم‌بازی بودم و روزگار خوشی را سپری می‌کردیم.
در اوایل نوجوانی متوجه تفاوت‌های ظاهری خودم با دیگر خواهر و برادر‌ها و بچه‌های محل شدم، هضم این موضوع برای من بسیار دردناک بود، اما با این حقیقت تلخ کنار آمدم و به نکات مثبت زندگی توجه کردم. شروع کردم به درس خواندن، شاگرد زرنگ کلاس بودم و همه نمره‌هایم ۲۰ بود، تا اینکه یک حادثه تلخ ۵ سال من را از تحصیل و درس‌خواندن بازداشت.
نجیبه می‌گوید اصالتش به روستای «ماه خونیک» برمی‌گردد، روستایی در حوالی بیرجند که همه اهالی آن کوتاه‌قامت هستند و قد بلندترین فرد روستا تنها 1متر و 40سانتی متر است
۱۲ عمل جراحی انجام دادم
دختر کوتاه‌قامت روستای چشمه‌پونه در سن نوجوانی گرفتار درد‌های عضلانی شدید در زانو‌ها و پا‌های خود شده و در مدت ۵ سال ۱۲ مرتبه تحت عمل جراحی قرار می‌گیرد.
نجیبه در توضیح این حادثه تلخ می‌گوید: در دوران نوجوانی به علت پرانتزی بودن زانو‌ها و پاهایم دچار درد‌های عضلانی شدید شدم. دارو و درمان‌های معمولی هیچ تأثیری نداشت و به توصیه پزشک متخصص مجبور به انجام عمل جراحی بر روی پاهایم شد.
چند هفته بعد از اولین عمل جراحی دوباره همان درد‌های طاقت‌فرسا به سراغم آمد و برای بار دوم پاهایم را به تیغ جراحان سپردم، اما باز هم تأثیری نداشت. بار سوم، بار چهارم و ...، ۱۲ بار عمل جراحی در طول سال‌های ۷۰ تا ۷۵ بر روی دو پای من انجام شد تا سرانجام توانستم راه بروم. آن هم به این شرط که به پاهایم فشار نیاورم و از انجام حرکات بدنی سنگین خودداری کنم.
تایپ پایان‌نامه‌های دانشجویی
نجیبه بعد از گرفتن دیپلم برای تأمین هزینه‌های زندگی خود به عنوان تایپیست در یک مجموعه تایپ وتکثیر مشغول به کار می‌شود.
وی می‌افزاید: بعد از ۱۲ عمل جراحی، درس و مشق را از سر گرفتم تا اینکه در سال ۸۰ موفق به اخذ مدرک دیپلم شدم. بعد از مدرک دیپلم به عنوان تایپیست در یکی از مؤسسات فنی مشغول به‌کار شدم. وظیفه‌ام تایپ پایان‌نامه‌های دانشجویان معماری و گرافیک بود، چون دستمزد ما براساس تعداد کلمات تایپ شده بود، بدون توجه به زمان و ساعت با تمام توان تایپ می‌کردم تا دستمزد بیشتری داشته باشم،
اما این موضوع به ضرر من تمام شد و بعد از ۳ سال تایپ و کار مداوم، به دلیل نامناسب بودن میز و صندلی کامپیوتر، دوباره درد شدید زانو و پا به سراغم آمد تا جایی‌که مجبور به ترک این شغل شدم. یک سال از این کار دور بودم، اما دوباره به عنوان تایپیست به همان مؤسسه فنی بازگشتم و این‌بار بعد از گذشت یک‌سال، به علت دیسک کمر شدید، باز هم مجبور به انجام عمل جراحی، اما این دفعه عمل دیسک کمر شدم.
کوتاه‌قامتان در فهرست معلولان بهزیستی نیستند
با وجود ناتوانی‌جسمانی و مشکلات زیادی که کوتاه‌قامتان در حوزه تردد و کار‌های روزمره خود دارند در فهرست معلولان زیرپوشش سازمان بهزیستی قرار ندارند.
دانشجوی رشته مدیریت کار در تأیید این مطلب می‌گوید: قد یک کوتاه قامت زیر ۱۴۰ سانتیمتر است و از این لحاظ مشکلاتش برابر با یک معلول ویلچری است. با بالا رفتن سن درکوتاه‌قامتان، به دلیل سنگین شدن و فشاری که به پاهایشان وارد می‌شود، به مرور دچار درد‌های استخوانی، تنفسی و حرکتی شدید خواهند شد.
خود من برای رفتن به کلاس درس در طبقه اول ساختمان دانشگاه با مشکلات حرکتی زیادی رو به رو هستم، تا جایی که ترجیح می‌دهم تا پایان کلاس‌ها در همان طبقه بالا بمانم. گاهی اوقات اتفاق افتاده که حتی برای خوردن و آشامیدن هم پایین نمی‌آیم و گرسنگی و تشنگی را تحمل می‌کنم، چون بالا و پایین رفتن برایم خیلی سخت است.
برای سوارشدن به اتوبوس نیز به دلیل ارتفاع رکاب اتوبوس مشکلات زیادی دارم، زمانی‌که برای انجام امور اداری و بانکی به سازمان‌ها، مراکز دولتی و حتی عابر بانک‌ها مراجعه می‌کنم به دلیل کوتاهی قد، کارمندان متوجه حضورم نمی‌شوند و این مورد باعث بدفهمی و سوءتفاهم‌هایی شده است.
با وجود تمامی مشکلات افراد کوتاه قامت، سازمان بهزیستی، کوتاه‌قامتان را به دلیل سلامتی ظاهری جسمی و بدون توجه به مشکلاتی که دارند، معلول نمی‌داند، درحال حاضر نداشتن بیمه و بیکاری به بزرگ‌ترین مشکل جامعه کوتاه‌قامتان تبدیل شده است.
لینک کوتاه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
